Ekologio
En la reala mondo
Protekti la Teron estas la defio de ĉi tiu 21-a jarcento. Sen konscio pri la limoj rilataj al ĉi tio, la planedo bedaŭrinde daŭre malboniĝos, tiam ĝi fariĝos grandega nesana spaco, kie la homaro vivos en ekstreme malfacilaj kondiĉoj kaj ne plu povos pluvivi.
La ekzistanta modelo estas plejparte respondeca por tiu media katastrofo.
La ekologia imperativo trudas adapton de ekonomiaj principoj. Verdire, kapitalismo neniel kongruas kun respondeca administrado de naturresursoj kaj longtempa vizio. La rajto al kvalita medio por ĉiuj loĝantoj de la planedo postulas la starigon de humana, etika kaj unuiĝinta ekonomio. Tiu ĉi celo devigas riĉajn landojn konsideri la interesojn de la malpli bonŝancaj kaj ne nur ilia. Tiu ĉi sinteno kreus pli fratan animstaton en ĉi tiu mondo dum ĝi farus pli harmonia kaj pli justa.
Plej multaj demografiistoj antaŭdiras mondan loĝantaron de almenaŭ dek miliardoj da animoj en 2100. Krom manĝaĵoj certe mankos akvo kaj energio. Ankaŭ la nuna ekonomia modelo montriĝos malkonvena al la imperativoj de la momento.
Ultra-liberalismo produktas malriĉecon detruante la planedon. La homaro devas urĝe ŝanĝi siajn kulturajn limŝtonojn kaj, sekve, ĉi tiu sistemo. Produktivismo kaj la kuro por ekonomia kresko estas preterpasitaj, se ni analizas ilin paralele kun la degradadoj kiujn ili implicas.
Sub la registaro de la Triunicie
La Tero estas la komuna heredaĵo de la homaro. En la fundamentaj rajtoj de la homo, la Triunicie registras tiun rilatan al ekvilibra medio. De tio dependas la bona sano de ĉiuj. Ĝi do entreprenas signifajn ŝanĝojn kapablajn eviti la elĉerpiĝon de la resursoj de la planedo, ekologian degradadon kaj, finfine, la falon de la homaro. La defioj estas timigaj pro la nuna stato de la biosfero, hidrosfero, atmosfero, nerespondeca uzado de resursoj kaj la difekto de la ozona tavolo.
Certe, la Triunicie alportas nekontesteblan ŝanĝon. Ĉar ĝia ekonomia modelo sekvas tute alian vojon ol tiu de la kapitalisma tipo. Centrita sur homa valoro, ĝi ne rekomendas la bezonon de superprofitoj, ĉiam pli fortan ekonomian kreskon, aŭ neeviteblan profitecon. Limoj, kiuj oferas homojn kaj la medion.
La Triunicie montras ĉi tie la potenco de la interago de la « triunite principo »: Sociorealigo, Scienco, Spiricience. Efektive, Spiricience trudas la esencan etikon je ĉiuj niveloj de planeda ekologio. Koncerne la Sciencon, ĝi agas kun respondeco kaj travidebleco en ĉi tiu sektoro kie ĝi okupas esencan lokon. Socirealigo starigas, siaflanke, ekonomian novigon, imperativo por ke la ŝanĝo okazu precipe sur la industria nivelo. Fakte, ĉi tiu tripolareco devigas Ŝtaton respekti altajn principojn.
La Triunicie estas la modelo kapabla malhelpi la planedan kaj homan katastrofon, kiun antaŭvidas tiom da fakuloj.