La homaro vivas en senorda mondo: konfliktoj por sendependeco aŭ por la aliro al demokratio, militoj pro stultaj kialoj, ĉiaspecaj reĝimoj, ŝajnaj demokratioj, maltoleremo, maljusteco, malplimulto de tre riĉuloj kaj plimulto de malriĉuloj, …bedaŭrinde ne ĝisfunda listo. Kiom da vere konscias pri la absurdaĵo de ĉi tiu ekzistanta kaj simila al grandega ĝangalo?
La persisto de malamo dum jarmiloj, la dependeco de agresemo, la multobligo de perforto en ĉiuj lokoj de ĉi tiu mondo sugestas ke besteco estas enskribita en la homa genaro. Sed tiu ĉi besteco, al kiu la homoj ĝenerale abonas, estas neniel genetika. Liaj arkaikaj kondutoj venas de la “maljunulo” en li, tio estas de la praa memoro de la homaro, kiun la psikanalizisto CG Jung nomis la kolektiva senkonscio.
La ekvilibro de ĉi tiu mondo estas minacata same kiel la estonteco de la homaro. Kompreneble, kapitalismo iom post iom ruinigas la homo kaj la planedon. Se granda konscio ne okazos, la rezulto de ĉi tiu sistemo estos terura kaj drama por multaj popoloj.
Nova mondo ne ekzistos post simpla rearanĝo de la ekzistanta. La foresto de vera koncepto, aŭ neŝanĝebla fundamento, malhelpas la Respublikon esti konstanta. Ĝi do apogas malsamajn tipojn de reĝimoj: aŭtokrata, demokrata, prezidentalista, oligarĥa, plutokrata aŭ tirana. Tial ĝi ne povas trudi respekton al fundamentaj homaj rajtoj. Libereco, egaleco, justeco: bela respublika devizo ofte prononcata, sed neniam efika. Sekve, respublikaj valoroj estas malplenaj de enhavo.
Apogante la kapitalisman ekonomion, la Respubliko prenis la vojon de ultra-materialismo. Ŝi kaŝas sin sistemon, kiu estas profunde maljusta, individuisma kaj fanfaronas pri la financa idealo. Tiel ĝi ne estas en pozicio defendi egalecon, solidarecon aŭ homan evoluon.